Mijn aandacht wordt weer getrokken door Verkrasser die verder krast:‘Daarom blijft dit doek tussen de bomen hangen, totdat wij dit in onze kop geprent hebben! Precies zo, staan deze woorden op een mooi groen blad, dat ik laat uitdelen. Bewaar het goed in jouw eigen nest of hol, zodat iedereen die bij jullie hoort het ook kan lezen en toepassen in zijn of haar leven. De Vredepijlers delen het uit, nadat het meegenomen groene voedsel door de Aasbrengers aan een ieder van jullie overvleugeld** is.’ Allerlei verschillende emoties staan op de dierensnuiten weerspiegeld. Afschuw, weerzin, blijdschap, opluchting en alles wat ertussenin zit… Verkrasser vraagt ons om zes rijen te vormen. Eén rij voor elke raaf die met hem meegekomen is.
Dat zijn de “Aasbrengers”, begrijp ik nu.
Afwachtend kijk ik toe hoe iedereen in beweging komt. Enthousiast gaan de chimpansees, ganzen, eenden, schapen, hertjes en een olifant in de rij staan. Slang en de wolven volgen hen snel! Andere dieren volgen schoorpotend***, zoals tijgers en leeuwen. Ook bij de visarend zie ik tegenzin. Twee krokodillen zitten tegen elkaar te mopperen. Overal hoor ik nu geroezemoes. Niemand is stil.
Behalve ik…
Moerkonijn vermaant haar gezin achter Leeuw te gaan staan. Eenzaam blijf ik achter… Mijn buik voelt misselijk en vol aan.
‘Haas,’ hoor ik ineens Moerkonijn roepen als zij achteromkijkt, ‘kom jij niet mee!? Jij hoort er ook bij!’ Een warm en blij gevoel, vermengd met droefheid om wat eens was, doorstroomt mij.
Wat lief dat ze aan me denkt!
***Schoorvoetend
- God liefhebben boven alles en jouw naaste als jezelf... Hoe doe je dat?
- Mijn eigen 'dikke ik' staat vaak in de weg. Wat is de weg die ik/wij daarin kunnen en mogen gaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten