3) Van brom- tot -beer

 

Een zachte, warme gloed zie ik in de mooie ogen van

Beer verschijnen. Hij vervolgt:

‘Ik kon het eerst ook niet geloven, lieve Haas. Helaas

kan ik er nu niet op ingaan, want ik wil Verkrasserniet storen als hij zometeen begint te verkrassen.

Zullen we er na de verkrassing over praten?’ Ik knik

verlegen. Een vraag brandt op mijn lippen, maar mijn

keel lijkt dichtgeschroefd en er komt geen woord uit…

Gelukkig bromt Beer gezellig verder:

‘Kom, ik breng je bij wat soortgenootjes van je. Konijnen

zijn toch familie van jou? Daar voel je je wellicht meer bij

op je gemak, dan bij zo’n grrrroooote brombeer als ik?’een knipoog volgt op zijn laatste plagerige opmerking.

Mijn gevoelens zijn verward, maar mijn hartje is wel wat

tot rust gekomen. Ja..., ik voel het zelfs warm worden door

de lieve, meelevende woorden van deze zachtaardige

knuffelbeer. Het is allemaal zo snel gegaan! Er blijft een

onbehaaglijk gevoel achter.

Kan ik hem vertrouwen?

Aarzelend stem ik met zijn voorstel in. We staan op en lopen langs de

rand van het open veld, de dieren aan onze rechterpoot latend. Door de

trage en vaste pootstappen* van Beer, kan ik hem goed bijhouden. We wandelen langs de aalbes- en frambozenstruiken. Mijn maag begint

spontaan te rammelen. De varens kriebelen aan mijn neus. Ik moet er bijna van niezen! Beer trapt het gras, de paardenbloemen en madeliefjes met zijn grote poten plat. Al snel komen we bij de sprong** konijnen aan… Die kijken verrast op.

'Een neefje!?'

*Voetstappen

**Groep

Volgende hoofdstuk

Vorige hoofdstuk

Hersenspinsels:

1. Heb jij weleens een hekel aan iemand? Ik helaas wel... 
2. Hoe kan iemand, die mij/ons zo vreselijk veel pijn gedaan heeft, tóch mijn/onze vriend worden? Is dat wel mogelijk?

2) Haasje over?

Een zacht grommend lachje hoor ik boven mijn kop. Mijn heftige verzet gaat over tot een zacht protesteren en ik open mijn ogen tot kiertjes. Alles wat ik zie is een dikke, bruine en harige buik die wat heen en weer schudt. Angstig sluit ik opnieuw snel mijn beide ogen.

‘Zóóóó,’ klinkt een zware langgerekte basstem. Diegene waar deze stem aan toebehoort, zet mij behoedzaam op mijn poten terug. Hij laat echter niet los, waardoor ik helaas niet als een “Haas” kan vluchten… Ongelooflijk, denk ik bij mezelf, hoe kan het dat ik hem niet gehoord en geroken heb!?

De Beer gaat op de grond zitten en kijkt mij met zijn diepbruine ogen aan.

‘Zóóó… Jij dacht, ik kom eens kijken? Het nieuws heeft jouw kolonie ook bereikt?’ Mijn hartje bonkt nog steeds in mijn keel, en ik knik bevend ja.

‘Je hoeft niet bang te zijn, hoor!’ vervolgt de goedhartige beer. ‘Wij waren vijanden van elkaar. Nu zijn we allemaal vrienden. Zal ik jou een rustig plekje geven, zodat jij net als alle anderen kan luisteren naar onze Verkrasser*? De verkrassing** gaat over een paar zuchtjes wind beginnen.’ Hij klopt mij hartelijk en verbazend voorzichtig, bemoedigend op mijn rechter voorpootje.

Blijkbaar kent hij zijn eigen kracht erg goed.

Langzamerhand begint mijn hartje wat rustiger te kloppen. En durf ik hem warempel, schuchter in zijn ogen te kijken. Mijn fluistering komt bijna niet boven het luide gekrakeel van alle dieren uit. Beer luistert ingespannen om het te verstaan:

'Is het echt waar? Ik kan het haast

niet geloven...!'

*Verkondiger

**Verkondiging

Volgende hoofdstuk

Vorige hoofdstuk

Hersenspinsels:

1. Heb jij soms de behoefte om alles achter je te laten? Alles wat je vertrouwd is? Om ergens anders opnieuw te beginnen? Af en toe is dat door mijn hoofd gegaan, wanneer ik in een lastige situatie zat...
2. Welke reden zou jij daarvoor kunnen hebben? 

1) Haasje is het haasje

Verbaasd zie ik hoe een leeuw met een gazelle praat. Zijn wilde manen schudt hij heen en weer en ik bekijk zijn grote witte tanden.
‘Brrrrrr…’
De gazelle kijkt hem met grote donkere ogen omfloerst door haar mooie lange wimpers aan.
Geen greintje angst lijkt 't wel…

Een slang praat met een konijn. Zijn lange tong sssssisssst regelmatig uit zijn bek. Ik begin te trillen, mijn poten worden zweterig, mijn ademhaling versnelt en mijn hazenhartje klopt in mijn keel. Ook het konijntje lijkt op haar gemak mee te zitten klessebessen.

Opeens!

Ik geef geschrokken een korte gil, waarna ik een grote hap zuurstof neem, hevig spartel met mijn poten en mijn ogen stijf dichtknijp. Ondertussen word ik aan mijn oren omhoog getrokken…

Volgende hoofdstuk

Hersenspinsels:

1. Haasje is op onderzoek uit. Hij wil zich aansluiten bij een nieuwe dierengemeenschap. Hij zoekt vooral veiligheid. Zijn wij daar ook naar op zoek?
2. Hoe en waar gaan wij daarnaar op zoek? Ook zo stiekem als 'ons' Haasje?