15) Hazenhartje op slot…

‘U vertelde over dat ene Mensenkind die euh..., dat goede offer volbracht heeft?’ Daarbij kijk ik Vredepijler vragend aan.

‘Je bedoelt het volmaakte offer?’ Ik knik en vervolg mijn vraag:

‘Waarom moeten we wachten tot alles nieuw wordt? Als dat Mensenkind het allemaal goed gemaakt heeft, hoeft dat toch niet? Ik wil dat iedereen nú in vrede met elkaar leeft! Waarom wachten!?’ klink ik gefrustreerd en bozig.

‘Wat heb jij goed geluisterd, Haas! Ik heb zelden meegemaakt dat een dier zo'n scherpe vraag weet te stellen, in de korte tijd dat jij bij ons bent. En de hoeveelheid informatie die je over je heen hebt gekregen… Het is zoveel!’ Vredepijlers kopje gaat bewonderend op en neer.

‘Ik zal het je uitleggen. Onze Schepper heeft al Zijn schepselen lief. Hij verlangt ernaar dat iedereen op de nieuwe aarde komt wonen. Daarom wacht Hij net zo lang, totdat alle mensen de gelegenheid hebben gekregen om te geloven in dit Mensenkind! Zijn kind, Die dat offer heeft gebracht voor alle mensen die in de Schepper en Zijn Zoon geloven…’

Een diepe zucht ontsnapt er vanachter mijn hazenpootjes via mijn snuitje als ik, verdrietig en nog meer opstandig constaterend vraag:

‘Maar..., maar..., dan moeten wij nóg langer lijden...!?’ Liefdevol begrijpend kijkt Vredepijler me zwijgend aan. De hese stem van Aasbrenger laat zich vervolgens horen.

‘Weet je Haas? Ik begrijp ook niet waarom onze Schepper zoveel geduld* met de mensen heeft. Dat hebben ze helemaal niet verdiend! Toch?’ Ik knik instemmend, met pijn in mijn hart denkend aan mijn moer en oom…

‘Regelmatig heb ik met hetzelfde geworsteld, waarmee jij nu worstelt…,’ vervolgt Aasbrenger. ‘Denk je eens in? Wat zou er gebeurd zijn als Hij dit geduld niet zou hebben gehad?’ Ik denk diep na, terwijl hij met zijn indringende blik wacht op mijn antwoord. Moet hem, echter, een antwoord schuldig blijven.
‘Had jij over de Schepper gehoord, als hij alles direct nieuw had gemaakt?’ Ergens vaag begint er bij mij wat te dagen. Maar begrijpen doe ik het nog steeds niet helemaal. Ik schud mijn kop en kijk de beide dienstkruiers verward aan. Nu vult Vredepijler, Aasbrenger aan:

‘Kijk Haas, net zoals de mensen de tijd krijgen om in Hem te geloven, zo krijg jij ook die tijd! Zou het niet vreselijk egoïstisch geweest zijn van mij, indien ik jou dit misgund had? Ik was dan al in het Paradijs. Waar zou jij zijn denk je...!? Nogmaals, begrijpen doen we het niet, dat de Schepper zoveel geduld heeft met de mens. Maar…? Wij aanvaarden het wel, juist hierom!’ Wederom zwijgen beiden.

Langzaam begin ik het iets beter te begrijpen en vraag voor de zekerheid:

‘Als ik het goed snap, verlangen jullie naar het Paradijs en willen jullie daar graag zijn?’ Beiden knikken bevestigend, waarna ik verder vraag:

‘Maar omdat de Schepper zoveel geduld heeft, hebben jullie Hem leren kennen en daarom gunnen jullie het ook aan andere dieren zoals ik?’ Verheugd klappen de dienstkruiers in hun vleugels om in één snavel uit te roepen:

‘Wat ben jij een snelle leerling! Wij weten niet wat je allemaal hebt meegemaakt, lieve Haas, maar dit is nu precies de reden waarom wij onze gemeenschap hebben opgericht! Wij helpen, steunen en troosten elkaar, totdat onze Schepper heeft besloten dat de mensen genoeg kansen hebben gehad om in Hem te geloven. De naam van onze gemeenschap komt niet gewoonweg uit de lucht vallen!’ knipoogt hij vriendelijk met een ondeugend snavelig lachje.

‘Dat was ook een vraag van mij ja. Ik vind het een rare naam,’ haak ik er ietwat korzelig vrijmoedig op in.

“VREGIO”

Een licht, warm klinkend lachje hoor ik uit de snavel van de mooie witte duif met zijn rode schitterende ogen, als hij zegt:

‘Ik zal je vertellen wat dat betekent. Vregio is een samentrekking van “vrede” en “legio”. Legio is een ander woord voor talrijk of veel. En dat is nu wat wij nastreven in onze gemeenschap. Om met hulp van onze Schepper te strijden en veel vrede te zoeken met elkaar, totdat eindelijk die grote dag komt! En daar kijken wij met z’n allen reikhalzend naar uit.’ Beide dienstkruiers knikken geestdriftig met hun kopjes.

‘Nu..., we maken ons wel wat zorgen om jou Haas. Jij maakte de opmerking:

“Maar, dan moeten wij nog langer lijden!” Hoe bedoel je dat!? Is jouw leven zo zwaar? Kunnen we je helpen? Vertel ‘t ons alsjeblieft. We zijn er voor je om je te troosten en te helpen en net als ons, die vrede te ervaren op weg naar dat heerlijke Paradijs!’ Twee paar bezorgde kraalogen kijken mij aan…

Tja..., nu ontkom ik er niet meer aan…, bedenk ik me met een tegenstrijdig, zwaarmoedig en hoopvol hart.

*2 Petrus 3 vers 9 - HSV

Volgende hoofdstuk

Vorige hoofdstuk

Hersenspinsels:

1. Heb jij je dat ook weleens afgevraagd? Waarom maakt de HEERE nu niet alles helemaal nieuw? Waarom wachten? Zoals Haasje hierboven ook vraagt... Met als gevolg dat wij op aarde er nog steeds een 'rommeltje' van maken. Dat wij mensen, onze Schepper nog steeds oneer blijven aandoen... Waarom blijft het lijden hier op aarde nog steeds doorgaan? 
2. Waarom zou jij willen dat de Heere Jezus terugkomt om alles nieuw te maken... Of wil jij graag nog even wachten? En waarom dan?
3. Wat zijn de vruchten of gaven van de Heilige Geest? Misschien wil je 1 Korinthe 12, 13 en 14 eens lezen?
4. Welke van de gaven springt er in dit hoofdstuk uit? Herken jij die in jezelf of bij anderen in jouw omgeving? 
5. In Vregio streven zij veel onderlinge vrede na. Ervaar jij onderlinge liefde en vrede? Of juist onrust? 
6. Hoe zou jij hier zelf wat aan kunnen doen? 
7. Aanvaard jij het offer van Jezus Christus tot vergeving van zonden?