22) Een snavelkorf

Eén voor één schuift de rij op, en wandelen de dieren terug naar hun vertrouwde plekje op de weide. Ik zie de wolven een grote hap nemen en probeer hun uitdrukkingsloze snuiten af te lezen. Van Leeuw en zijn Leeuwin is het snel duidelijk. Ze kotsen het met afschuw uit. De welpjes proberen het niet eens... Slang lijkt het ook niet erg lekker te vinden, maar…, hij eet het wel met lange giftanden op. Ook Beer en Berin.
‘Pffffffff…,’ zucht ik. Met lede ogen zie ik het allemaal aan, en heb het gevoel alsof er een zware steen, via mijn snuitje langs mijn slokdarm, in mijn buik valt…

‘Snifff…’

De Aasbrengers en Vredepijlers snavelen samen. Hun kraalogen staan dof. Eén van de Vredepijlers vliegt op. Gaat op de boomstronk staan en neemt het woord:

‘Lieve Vregioleden*. Ik als Voorvlieger**  van de Vregioraad***, moet constateren dat wij over het resultaat zeer teleurgesteld zijn. Jullie hebben allemaal prima inzet getoond, maar…, zoals wij zien en de Aasbrengers geproefd hebben, blijkt het minder makkelijk dan gedacht…’ Vredepijler zucht diep. ‘Ik heb de taak om samen met de andere Vredepijlers naar Verkrasser te gaan. We gaan overleggen en wijze raad vragen aan Verkrasser,’ snavelt hij met zijn lichte maar warme stem. Ook de Aasbrengers gaan mee vanwege hun uitvoerende taak in Vregio. Houdt moed. Volhardt in deze heilige opdracht van Verkrasser. Nee..., Ik moet zeggen: deze heilige opdracht van onze Schepper! Wij gaan nu direct op weg en hopen zo spoedig mogelijk terug te keren. Veel vrede wens ik jullie toe.’ Samen met de vijf andere Vredepijlers en zes Aasbrengers stijgt hij op. Haast is tenslotte geboden!

'Grrrrommmm...' Hoor ik naast me op Verkrassersweide. Leeuw laat zijn grote witte tanden zien. 'Dat gaat me wat worden,' brult hij. Wolf sust echter:

‘Kom kom Leeuw. Volhouden!’

‘Grmpffff…,’ is de enigszins honende reactie, waarna hij met zijn Leeuwin en welpen, loom protesterend in het gras gaat liggen. De dieren op de weide zijn nu in stilzwijgen gehuld. Ik kijk naar Moerkonijn. Ze veegt een traan weg, geeft Lamprei een knuffel en zoekt met haar poot, de poot van Ramkonijn. Hij geeft een kneepje in haar poot, laat haar los, springt op de boomstam en roept ons allemaal motiverend toe:

‘Kom, flinke Vregioleden. We laten de moed niet zakken, toch!? We gaan opnieuw eten zoeken. Wij hebben nog geen paddenstoelen, kruiden en aardappelen verzameld. Alleen groente. En jullie?’ Er wordt instemmend mopperend geknikt. ‘Als de zon boven die boomtop staat,’ Ram wijst naar een grote eikenboom op het zuiden, ‘moeten we terug zijn op de weide. Op dit tijdstip zal de volledige Vregioraad terug zijn. Wij gaan aan de slag. Kom Moer en kinderen. Haas, ga jij ook mee?’

Leeuw blijft echter met zijn gezin lui liggen. Wel staan alle wolven traag op om het voorbeeld van familie Sprong te volgen. Slang schuifelt mee. Ook Ollie met Japie op zijn rug, terwijl de laatstgenoemde roept:

‘Wij gaan samen bananen en noten verzamelen!’ Behulpzaam knikt hij vriendelijk naar Ram.

Een paar zonnestanden verder verzamelen we ons opnieuw op de Verkrassersweide. Er valt een donkere schaduw overheen. Ik kijk omhoog en zie Verkrasser tezamen met zijn zes Vredepijlers en Aasbrengers boven de boomtoppen verschijnen. De twaalf dienstkruiers hebben iets in hun klauwen.
Wat zou het zijn? Vraag ik me stilletjes af. Maar ik moet geduld hebben. Want evenals de eerste keer dat ik hen ontmoette, vliegt het hele gezelschap zeven rondjes om ‘t veld heen. Vervolgens landt Verkrasser op de boomstam. Wederom vormen zijn trouwe helpers een ster om hem heen.
Het blijft een indrukwekkend gezicht! Huh!? Wat zie ik nu? Heeft Verkrasser iets om zijn snavel?

Met zijn vleugels haalt hij het met een vermoeid gebaar los. Zijn donkere warme stem klinkt triest:

‘Lieve, lieve Vregioleden,’ zijn vleugels hangen slap naar beneden, ‘ik moet jullie schuld bekennen. Deze snavelkorf****’, hij houdt
het losgehaalde ding omhoog, ‘had ik niet om.’ Met zijn andere vleugel veegt hij beschaamd een traan, die uit zijn feloranje ogen rolt, weg.

*De dieren die zich aangesloten hebben bij Vregio

**Voorzitter van de dienstkruiers

***De dienstkruiers en de voorzitter samen als dienend bestuur voor Vregio

****Muilkorf

Volgende hoofdstuk Vorige hoofdstuk

Hersenspinsels:

1. Met zoveel goede moed zijn de 'Vregioleden' aan hun nieuwe dieet begonnen. Zeer teleurgesteld gaan de dienstkruiers hun voorganger halen. Haasje vindt het erg moeilijk om deze teleurstelling te verwerken. Zou het hen wel lukken? Hoe is dat voor jou en mij in ons leven? Ik weet dat ik een zondaar ben. Maar ook dat ik gered ben door het bloed van Christus... Wat is mijn doel eigenlijk in dit leven?
2. Verschillende reacties komen er op deze teleurstelling. Leeuw lijkt het bijna te willen opgeven. Wolf wil nog doorgaan. Ramkonijn neemt echter het voortouw. Volharding, dáár komt het op aan, zegt hij... Hoe hou ik het volgen van Jezus vol? Wat leren we hierover in fllipenzen 3 voor ons persoonlijke leven?
3. Hoe ga jij om met heftige teleurstellingen? Waar zoek jij hulp? Hoe verwacht jij dat jouw probleem opgelost wordt? Bij wie zoek jij hulp? Hier verwacht de dierengemeenschap dat Verkrasser wel genoeg wijsheid zal hebben om de problemen op te lossen wat betreft het eten. Zou dat terecht zijn?
4. Wat lees je in psalm 25 en 42. Wat bemoedigt jou in deze psalmen?